Askerlik sonrası iş arama süreci vatani vazifesini kısa ya da uzun dönem fark etmez bir şekilde layıkıyla yapan her Türk gencinin yaşayacağı hatta yaşamak zorunda olduğu bir süreçmiş anladım.
Tabi arada şanslı işi hazır bünyelerde yok değil ama istisnalar kaideyi bozmaz tabi. Neyse konumuza dönelim iş arama sürecini sayısız iş başvurusu ve iki başarısız işe başlama ve bitirme girişimi sonunda Allah'ın hakkı üçtür diyerekten şimdilik sonlandırdım aslında sonlandıralı 2 ay 7 gün oldu ama yazmak ancak mümkün oldu.
Tabi yeni iş ve yeni insanlar doğal olarak yeni sıkıntılar. Mümkün olan en kısa sürede bu sıkıntıları aşmalı ama nasıl? Önceki işime nazaran daha az sorumluluğum var belki ama üstlerimin bazılarının davranışlarını yadırgamıyor değilim. Önceki iş yerinde bende üstleriminkine benzer bir pozisyondaydım acaba benimle beraber çalışanlar da o zamanlar benim şimdi üstlerim hakkında aklımdan geçen güzel(!) düşünceleri akıllarından geçiriyorlarmıydı diye düşünüyorum bu aralar hatta bazen neden önceki iş yerime dönmedim diye pişmanlık duyuyorum.
Sonra neden dönemediğim aklıma geliyor çünkü orada zaten daha ileri gidemeyecektim çünkü ilerisi patron olmaktı ama hala bilgi ve birikim olarak kendimi patronluk yapabilecek düzeyde görmüyordum işte tamda bu sebepten sahip olduğum her şeyi bıraktım ve yeni bir yerde sıfırdan normal bir ofis elemanı olarak çalışmaya başladım.
Hep alttan almak ne kadar zormuş bunu da anlamış oldum ama az kaldı sabrımın sınırları aşıldı aşılacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder